Thuiszitters

Het aantal leerlingen dat in Nederland thuis zit en niet of nauwelijks deelneemt aan een vorm van onderwijs of structurele dagbesteding is schrikbarend.
Officieel zou het gaan om circa 6.000 leerlingen die niet staan ingeschreven op een onderwijsinstelling. Officieus wordt echter gesproken over meer dan 10.000 kinderen en jongeren van 5 tot 18 jaar (3 op 100 leerlingen) die wel staan ingeschreven, maar niet of nauwelijks naar school gaan.

Passend Onderwijs

Met de invoering van de Wet Passend Onderwijs zou men veronderstellen dat dit aantal afneemt. Helaas blijkt dit nog niet het geval en de vraag is of de huidige invulling van de wet hier ook werkelijk positief verandering in kan brengen.

We zien in onze dagelijkse praktijk dat bij een aantal thuiszitters het gezinssysteem of strak georganiseerde onderwijs- en zorgaanbod en de geijkte methodieken soms mede-oorzaak zijn van het thuiszitten. Het gedrag en de patronen worden dan helaas in stand gehouden en soms zelfs versterkt.

Deze groep kinderen en jongeren hebben een aanbod nodig vanuit een andere invalshoek, aangevuld met ondersteuning vanuit de jeugdzorg.

Maatwerktrajecten

De oplossing moet volgens ons niet altijd in het onderwijsveld worden gezocht. Deze groep leerlingen heeft vooral behoefte aan een aanbod dat puur uitgaat van de authenticiteit, behoefte en mogelijkheden van de jongere op dat moment.

We zien nog regelmatig dat de veel arrangementen vanuit het onderwijsperspectief worden samengesteld. Dat is wat we gewend zijn en de overheid ons verplicht. Het volgen van onderwijs staat daarbij dan centraal, terwijl de leerling dit (op dat moment) niet nodig heeft of aankan. De thuiszitter, ouders, school en hulpverleners blijven dan vastzitten in een vicieuze cirkel, dat beperkend en vaak negatief referentiekader is geworden. Betrokken spannen zich tevergeefs in om de situatie te verbeteren, omdat we in essentie veel blijven doen wat (op dit moment) niet werkt.

Het kind is de norm!

Een kind is en kan veel meer dan dit gefragmenteerd beeld en moet uiteindelijk ook veel meer leren dan wat het onderwijs kan bieden om zich staande te houden. De aandacht moet wat ons betreft in veel casuïstiek zo snel mogelijk verlegd worden naar de andere ontwikkelpotentie. Daar moeten we dus eerst mee aan de slag, de rest volgt later!

Aanpak

Onze maatwerktrajecten en dienstverlening richt zich in eerste instantie altijd op wat de jongere op dat moment zelf nodig heeft en aankan om in beweging te komen. De richting is daarbij van ondergeschikt belang.

Om dit te bereiken stippelen we met de betrokkenen een plan uit en laten we in goed overleg snel externe (sociaal-maatschappelijke) doelen met bijbehorende normen, eisen en verwachtingen los. We schetsen een maatwerktraject met een helder ontwikkelperspectief dat goed aansluit bij de draagkracht van de leerling, ouders en omgeving. De kans op een positieve (gedrag)verandering wordt daardoor een stuk reëler. We maken de betrokkenen bewust van de noodzaak van deze aanpak, betrekken hen en zorgen voor ondersteuning en het nodige draagvlak.

Iedereen in deze situatie heeft behoefte aan een positieve ontwikkeling en wil graag een gezond(er) en gelukkig kind zien. Distinctio zorgt voor een nieuwe start en een reële kans op een positieve verandering. Een passend aanbod met perspectief op resultaat waarop alle betrokkenen kunnen vertrouwen en zien dat het anders kan en moet!